Θηλώματα μαστού
ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΣΕΛΙΔΑ
ς
Ενδοπορικό ή ενδοκυστικό θήλωμα
√ Τα ενδοπορικά θηλώματα είναι καλοήθεις νεοπλασίες του μαστού, που δημιουργούνται από την υπερπλασία του επιθηλίου στους πόρους και αποτελούν συνολικά το 1.5% όλων των όγκων και το 5-10% των καλοηθών όγκων. Τα θηλώματα διαγιγνώσκονται σε κάθε ηλικία αλλά κυρίως εμφανίζονται σε γυναίκες ηλικίας 45-50 ετών. Παρόλο που στη βιβλιογραφία έχουν περιγραφεί θηλώματα με διάμετρο έως 10 εκατοστά, συνήθως είναι μικρότερα από 0,5 εκατοστό και γι’ αυτό συνήθως δεν ψηλαφούνται.
√ Τα θηλώματα μπορούν να δημιουργηθούν σε όλο το μήκος του πόρου, από τη θηλή μέχρι το λοβίο, αν και απαντούνται συνήθως οπισθοθηλέως. Μπορούν να συνυπάρξουν περισσότερα κεντρικά ή περιφερικά θηλώματα. Σε περίπτωση που γίνεται η διάγνωση τουλάχιστον 5 θηλωμάτων σε ένα τμήμα τους στήθους, πρόκειται για θηλωμάτωση, η οποία εμφανίζεται συνήθως σε νεαρές γυναίκες, κάτω των 30 ετών. Η θηλωμάτωση αυξάνει τη πιθανότητα της γυναίκας να νοσήσει, διότι η υπερπλασία των επιθηλίων μπορεί να οδηγήσει σε ατυπίες.
√ Το έκκριμα της θηλής, που μπορεί να είναι και αιματηρό, είναι το πιο συχνό κλινικό σύμπτωμα και εμφανίζεται στο 64-88% των κεντρικών θηλωμάτων, αλλά μόνο στο 25-35% των περιφερικών. Τα θηλώματα μπορούν να διαγνωστούν στον υπέρηχο, στη μαστογραφία (αποτιτανώσεις) και η ιστολογική τους πιστοποίηση γίνεται με βιοψία καθοδηγούμενη από υπέρηχο με κόπτουσα βελόνα, αν υπάρχει υπερηχογραφικό εύρημα ή με μαμοτόμο αν υπάρχουν αποτιτανώσεις.
√ Στην περίπτωση του θηλώματος η πιθανότητα μετάλλαξης και δημιουργίας διηθητικού καρκίνου είναι αυξημένη. Θηλώματα με ατυπίες μπορούν να οδηγήσουν στο 20% των περιπτώσεων σε μη διηθητικό αλλά και διηθητικό καρκίνο του μαστού. Στα περιφερικά θηλώματα η πιθανότητα μετάλλαξης είναι μεγαλύτερα από τα κεντρικά. Άλλες μελέτες έδειξαν ότι η ύπαρξη πολλών θηλωμάτων χωρίς ατυπία, ισοδυναμεί με μία αύξηση της σχετικής πιθανότητας ανάπτυξης καρκίνου κατά τρία (RR 3). Η ύπαρξη της ατυπίας αυξάνει τον σχετικό κίνδυνο ακόμα περισσότερο (RR 7).
√ Μία μετά-ανάλυση 34 μελετών έδειξε ότι το 16% των περιπτώσεων που στην προεγχειρητική βιοψία διαγνώστηκαν ως θήλωμα, στην μετεγχειρητική ιστολογική εξέταση αποδείχτηκε ότι ήταν καρκίνωμα. Στα θηλώματα με ατυπία, το λεγόμενο μετεγχειρητικό ιστολογικό upgrading φτάνει το 64% των περιπτώσεων.
√ Ακριβώς εξαιτίας αυτής της αυξημένης πιθανότητας να εξελιχθούν σε καρκίνο, θα πρέπει να γίνεται η χειρουργική αφαίρεσή τους.
Συνιστάται να επισκεφθείτε έναν γιατρό, όπως έναν γυναικολόγο ή έναν ογκολόγο, για να γίνει μια εξέταση και μια αξιολόγηση των ενδοπορικών θηλωμάτων. Ο γιατρός θα εξετάσει τον μαστό σας, μπορεί να προτείνει περαιτέρω εξετάσεις, όπως μαστογραφία ή μαστογραφία με υπερήχους, και θα δώσει την κατάλληλη συμβουλή βάσει των ευρημάτων.
Συνήθεις απορίες για το ενδοπορικό θήλωμα
Ποια είναι η αιτία των ενδοπορικών θηλωμάτων;
Η ακριβής αιτία των ενδοπορικών θηλωμάτων δεν έχει ακόμη διευκρινιστεί πλήρως. Ωστόσο, έχουν γίνει αρκετές ερευνητικές προσπάθειες για την κατανόηση των παραγόντων που συμβάλλουν στην ανάπτυξή τους.
Γνωρίζουμε ότι οι γενετικοί παράγοντες παίζουν έναν σημαντικό ρόλο στην προδιάθεση για την εμφάνιση ενδοπορικών θηλωμάτων. Ανθρώπινες γενετικές μελέτες έχουν αναγνωρίσει ορισμένα γονίδια που σχετίζονται με την εμφάνιση των ενδοπορικών θηλωμάτων. Ωστόσο, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η γενετική προδιάθεση δεν αποτελεί εγγύηση ότι κάποιος θα αναπτύξει ενδοπορικά θηλώματα.
Επιπλέον, η ορμονική δράση φαίνεται να παίζει σημαντικό ρόλο. Οι ορμόνες, όπως τα οιστρογόνα και οι προγεστερόνες, μπορούν να επηρεάσουν την ανάπτυξη και τη λειτουργία των μαστών, και ενδέχεται να συμβάλουν στην εμφάνιση των ενδοπορικών θηλωμάτων.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η έρευνα εξακολουθεί να διερευνά τους ακριβείς μηχανισμούς και παράγοντες που σχετίζονται με την ανάπτυξη των ενδοπορικών θηλωμάτων. Η συμβουλή και η επαγρύπνηση από καταρτισμένους ειδικούς στον τομέα της υγείας είναι σημαντικές για την παρακολούθηση, διάγνωση και αντιμετώπιση των ενδοπορικών θηλωμάτων.
Ποια είναι τα συμπτώματα των ενδοπορικών θηλωμάτων;
Τα ενδοπορικά θηλώματα συνήθως είναι ασυμπτωματικά, πράγμα που σημαίνει ότι δεν προκαλούν κάποια εμφανή συμπτώματα. Συνήθως ανιχνεύονται τυχαία κατά τη διάρκεια μιας κλινικής εξέτασης ή μέσω εξετάσεων εικόνας, όπως η μαστογραφία.
Ωστόσο, σε ορισμένες περιπτώσεις, ενδέχεται να παρουσιαστούν ορισμένα συμπτώματα ή σημεία που μπορεί να εντοπιστούν κατά την αυτοεξέταση των μαστών ή κατά την κλινική εξέταση. Αυτά τα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν:
- Ευαισθησία ή πόνος στην περιοχή του ενδοπορικού θηλώματος.
- Αίσθημα βάρους στην περιοχή του ενδοπορικού θηλώματος.
- Παρουσία ορατής ή αισθητής μάζας ή αφύσικης αλλαγής στο μέγεθος ή το σχήμα του ενδοπορικού θηλώματος.
- Ερυθρότητα, δέρματος, ερυθημάτωση ή διόγκωση του ενδοπορικού θηλώματος.
- Αποχρωματισμός ή αλλαγή του δέρματος πάνω από το ενδοπορικό θήλωμα.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι αυτά τα συμπτώματα δεν είναι αποκλειστικά για τα ενδοπορικά θηλώματα και μπορεί να συνδέονται και με άλλες καταστάσεις. Για αυτόν τον λόγο, είναι σημαντικό να επισκεφθείτε τον γιατρό σας για αξιολόγηση και διάγνωση, εάν παρατηρήσετε οποιαδήποτε αλλαγή στους μαστούς σας.
Ποια είναι η αντιμετώπιση για τα ενδοπορικά θηλώματα;
Η αντιμετώπιση των ενδοπορικών θηλωμάτων εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, όπως το μέγεθος, η ηλικία, η γενική υγεία και οι προτιμήσεις του ασθενούς. Συνήθως, τα ενδοπορικά θηλώματα δεν απαιτούν ειδική αντιμετώπιση ή χειρουργική επέμβαση. Οι επιλογές αντιμετώπισης μπορούν να περιλαμβάνουν:
- Παρακολούθηση: Σε πολλές περιπτώσεις, ο γιατρός μπορεί να προτείνει απλή παρακολούθηση του ενδοπορικού θηλώματος με τακτικές επισκέψεις και εξετάσεις για να ελέγχεται η εξέλιξη του.
- Εκτομή: Σε ορισμένες περιπτώσεις, εάν το ενδοπορικό θήλασμα προκαλεί ανησυχία, πόνο ή αλληλεπίδραση με άλλες δομές του μαστού, ενδέχεται να προταθεί η εκτομή του μέσω χειρουργικής επέμβασης. Η εκτομή μπορεί να γίνει για λόγους διάγνωσης, ελάττωσης του πόνου ή ανακούφισης από την ανησυχία του ασθενούς.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η τελική απόφαση για την αντιμετώπιση των ενδοπορικών θηλωμάτων θα πρέπει να ληφθεί από τον γιατρό, μετά από πλήρη αξιολόγηση της κατάστασης και των ατομικών παραγόντων του ασθενούς. Συνεπώς, είναι σημαντικό να συμβουλευτείτε έναν ειδικό στον τομέα της μαστολογίας ή της γυναικολογίας για την αντιμετώπιση των ενδοπορικών θηλωμάτων.
Υπάρχει κίνδυνος να εξελιχθούν τα ενδοπορικά θηλώματα σε καρκίνο του μαστού;
Οι ενδοπορικοί όγκοι (θηλώματα) συνήθως δεν αποτελούν καρκίνο του μαστού. Ο μεγαλύτερος αριθμός των ενδοπορικών θηλωμάτων είναι καλοήθεις. Ωστόσο, σε σπάνιες περιπτώσεις, μπορεί να εξελιχθούν σε καρκίνο του μαστού.
Τα ενδοπορικά θηλώματα που αυξάνονται σε μέγεθος, προκαλούν αλλαγές στο σχήμα ή την υφή τους, ή παρουσιάζουν άλλα ανησυχητικά χαρακτηριστικά, μπορεί να απαιτούν περαιτέρω αξιολόγηση. Ο γιατρός μπορεί να προτείνει επιπλέον εξετάσεις, όπως βιοψία, για να εξακριβώσει τη φύση του θηλώματος και να αποκλείσει την πιθανότητα καρκίνου.
Είναι σημαντικό να θυμάστε ότι η πλειονότητα των ενδοπορικών θηλωμάτων είναι καλοήθεις και δεν εξελίσσονται σε καρκίνο. Ωστόσο, η παρακολούθηση και η επαγρύπνηση είναι σημαντικές για την ανίχνευση οποιασδήποτε αλλαγής ή ανησυχητικού συμπτώματος. Εάν έχετε ανησυχίες σχετικά με τα ενδοπορικά θηλώματα, συμβουλευτείτε τον γιατρό σας για εκτίμηση και συμβουλές.
Πώς μπορώ να αναγνωρίσω αν έχω ενδοπορικό θήλασμα;
Η αυτοπαρατήρηση των μαστών σας μπορεί να σας βοηθήσει να ανιχνεύσετε τυχόν ενδοπορικά θηλώματα. Οι παρακάτω οδηγίες μπορούν να σας βοηθήσουν να παρατηρήσετε τυχόν αλλαγές:
- Αφήστε το νερό να ρέει πάνω από το στήθος σας κατά τη διάρκεια του ντους ή χρησιμοποιήστε ένα οικιακό καθρέφτη για να εξετάσετε το στήθος και τους μαστούς σας. Προσέξτε για οποιεσδήποτε αλλαγές στο μέγεθος, το σχήμα, την υφή ή την εμφάνιση του δέρματος.
- Αγγίξτε και εξετάστε τους μαστούς σας για να εντοπίσετε τυχόν ανωμαλίες, όπως ανώμαλες μάζες, ανυψώσεις, προεξοχές ή ευαισθησία.
- Παρατηρήστε αν υπάρχουν αλλαγές στο σχήμα ή το μέγεθος των θηλών σας.
Είναι σημαντικό να θυμάστε ότι οι ενδοπορικοί όγκοι (θηλώματα) συνήθως είναι καλοήθεις και δεν προκαλούν προβλήματα υγείας. Ωστόσο, εάν παρατηρήσετε οποιαδήποτε αλλαγή ή ανησυχία στους μαστούς σας, συνιστάται να επικοινωνήσετε με τον γιατρό σας για περαιτέρω αξιολόγηση και συμβουλές.
Ποιος είναι ο ρόλος της μαστογραφίας στην ανίχνευση των ενδοπορικών θηλωμάτων;
Η μαστογραφία είναι μια διαγνωστική εξέταση που χρησιμοποιείται για την ανίχνευση τυχόν ανωμαλιών στον μαστό, συμπεριλαμβανομένων των ενδοπορικών θηλωμάτων. Ο ρόλος της μαστογραφίας είναι να παρέχει μια απεικονιστική απεικόνιση του μαστού και να εντοπίζει πιθανές ανωμαλίες.
Η μαστογραφία εκτελείται με τη χρήση ειδικών ακτινογραφικών εικόνων του μαστού. Κατά τη διάρκεια της εξέτασης, ο μαστός συμπιέζεται ανάμεσα σε δύο πλάκες, και λαμβάνονται εικόνες από διάφορες γωνίες. Οι ακτινογραφίες του μαστού αξιολογούνται από ειδικευμένους ιατρούς για την ανίχνευση τυχόν ανωμαλιών, όπως ενδοπορικά θηλώματα, οι οποίες ενδέχεται να είναι αδύνατον να ανιχνευθούν με την αυτοπαρατήρηση του ασθενούς.
Η μαστογραφία είναι ένα σημαντικό εργαλείο για την πρόληψη και την πρώιμη ανίχνευση των καρκίνων του μαστού, αλλά μπορεί επίσης να βοηθήσει στην ανίχνευση και αξιολόγηση των ενδοπορικών θηλωμάτων. Εάν υπάρχουν ύποπτα ευρήματα στις μαστογραφικές εικόνες, ο γιατρός μπορεί να σας προτείνει περαιτέρω εξετάσεις, όπως βιοψία, για να διαπιστώσει τη φύση των ενδοπορικών θηλωμάτων και να αποκλείσει την πιθανότητα καρκίνου.
Είναι σημαντικό να συμβουλευτείτε τον γιατρό σας για την καταλληλότητα και τη συχνότητα των μαστογραφικών εξετάσεων, ανάλογα με την ηλικία, το ιστορικό υγείας και τους ατομικούς παράγοντες σας.
Ποια είναι η διαφορά μεταξύ ενδοπορικών θηλωμάτων και καρκίνου του μαστού;
Τα ενδοπορικά θηλώματα και ο καρκίνος του μαστού είναι δύο διαφορετικά ιατρικά προβλήματα που επηρεάζουν τον μαστό. Οι κύριες διαφορές μεταξύ αυτών των δύο είναι ο χαρακτήρας, η φύση και οι επιπτώσεις τους. Ας τις αναλύσουμε πιο αναλυτικά:
Ενδοπορικά θηλώματα:
- Φύση: Τα ενδοπορικά θηλώματα είναι καλοήθεις μάζες ή όγκοι που αναπτύσσονται εντός του μαστού.
- Επίπτωση: Συνήθως δεν είναι επικίνδυνα για τη ζωή και δεν εξελίσσονται σε καρκίνο του μαστού. Μπορεί να προκαλούν ορισμένες ενοχλήσεις ή αισθητικές αλλαγές.
- Αντιμετώπιση: Οι ενδοπορικοί όγκοι συνήθως δεν απαιτούν ειδική αντιμετώπιση, εκτός από την παρακολούθηση και την εκτίμηση της εξέλιξής τους από τον γιατρό.
Καρκίνος του μαστού:
- Φύση: Ο καρκίνος του μαστού είναι μια κακοήθης νόσος που προκαλείται από την ανώμαλη ανάπτυξη και ανεξέλεγκτη διαιίρεση κακοήθων κυττάρων στον μαστό.
- Επίπτωση: Ο καρκίνος του μαστού μπορεί να είναι επικίνδυνος για τη ζωή, καθώς τα κακοήθη κύτταρα μπορούν να εξαπλωθούν σε άλλα μέρη του σώματος.
- Αντιμετώπιση: Ο καρκίνος του μαστού απαιτεί περαιτέρω εξετάσεις, όπως βιοψία, και εξειδικευμένη θεραπεία, όπως χειρουργική εκτομή, χημειοθεραπεία, ακτινοθεραπεία και/ή ορμονοθεραπεία.
Σε κάθε περίπτωση, εάν παρουσιάζετε ανησυχίες σχετικά με τον μαστό σας, συνιστάται να συμβουλευτείτε τον γιατρό σας για αξιολόγηση και διάγνωση.
Ποια είναι η συνηθέστερη ηλικία για την εμφάνιση ενδοπορικών θηλωμάτων;
Η εμφάνιση ενδοπορικών θηλωμάτων μπορεί να συμβεί σε οποιαδήποτε ηλικία, αλλά υπάρχουν ορισμένες ηλικιακές ομάδες όπου είναι πιο συχνή η εμφάνισή τους. Τα ενδοπορικά θηλώματα μπορούν να παρουσιαστούν σε γυναίκες και σε άνδρες, αν και είναι σπανιότερα στους άνδρες.
Συνήθως, η εμφάνιση ενδοπορικών θηλωμάτων είναι πιο συχνή σε γυναίκες ηλικίας μεταξύ 30 και 50 ετών. Σε αυτήν την ηλικία, ο οργανισμός βιώνει φυσιολογικές αλλαγές στον μαστό, συμπεριλαμβανομένων των ορμονικών αλλαγών που συνδέονται με την περίοδο και την εμμηνόπαυση.
Ωστόσο, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι τα ενδοπορικά θηλώματα μπορούν να εμφανιστούν σε οποιαδήποτε ηλικία. Έτσι, ανεξαρτήτως ηλικίας, εάν παρατηρήσετε οποιαδήποτε αλλαγή ή ανωμαλία στον μαστό σας, συνιστάται να επικοινωνήσετε με τον γιατρό σας για αξιολόγηση και διάγνωση.
Μπορεί η εγκυμοσύνη να επηρεάσει τα ενδοπορικά θηλώματα;
Ναι, η εγκυμοσύνη μπορεί να επηρεάσει τα ενδοπορικά θηλώματα. Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, ο μαστός υπόκειται σε σημαντικές αλλαγές λόγω της ορμονικής δραστηριότητας και της προετοιμασίας για τη θηλαστική λειτουργία.
Κατά την εγκυμοσύνη, οι ορμονικές αλλαγές, κυρίως η αύξηση των επιπέδων των οιστρογόνων και της προγεστερόνης, μπορεί να προκαλέσουν αύξηση του αριθμού και του μεγέθους των ενδοπορικών θηλωμάτων.
Τα θηλώματα συνήθως είναι καλοήθη και περνούν μετά τη λήξη της εγκυμοσύνης. Ωστόσο, είναι σημαντικό να παρακολουθείτε τυχόν αλλαγές ή νέες μάζες στον μαστό και να ενημερώνετε τον γιατρό σας. Εάν παρουσιαστεί οποιαδήποτε ανησυχία, ο γιατρός μπορεί να προτείνει περαιτέρω εξετάσεις, όπως μαστογραφία ή βιοψία, για να διασφαλίσειι την υγεία του μαστού.
Ποιος είναι ο ρόλος της γενετικής προδιάθεσης στην ανάπτυξη ενδοπορικών θηλωμάτων;
Η γενετική προδιάθεση παίζει έναν σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη ενδοπορικών θηλωμάτων. Οι μελέτες έχουν δείξει ότι το οικογενειακό ιστορικό των ενδοπορικών θηλωμάτων είναι ένας σημαντικός παράγοντας κινδύνου.
Αν ένα μέλος της οικογένειάς έχει ενδοπορικό θήλωμα, ο κίνδυνος να αναπτυχθεί επίσης ενδοπορικό θήλασμα αυξάνεται. Υπάρχουν κάποια γενετικά σύνδρομα και μεταλλαγές που συνδέονται με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης ενδοπορικών θηλωμάτων, όπως το ενδοπορικό θήλωμμα της οικογένειας (familial intraductal papilloma), το σύνδρομο Cowden και οι μεταλλαγές των γονιδίων BRCA1 και BRCA2.
Ωστόσο, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η γενετική προδιάθεση δεν είναι ο μοναδικός παράγοντας που επηρεάζει την ανάπτυξη ενδοπορικών θηλωμάτων. Άλλοι παράγοντες όπως η ηλικία, οι ορμονικές αλλαγές, η εγκυμοσύνη, η θεραπεία ορμονικών και άλλων παθήσεων, καθώς και οι περιβαλλοντικοί παράγοντες, μπορούν να επηρεάσουν τον κίνδυνο εμφάνισης ενδοπορικών θηλωμάτων.
Εάν υπάρχει οικογενειακό ιστορικό ενδοπορικών θηλωμάτων ή γενετικές παραλλαγές στην οικογένειά σας, είναι σημαντικό να συζητήσετε αυτό το θέμα με τον γιατρό σας, ο οποίος μπορεί να σας προτείνει κατάλληλες εξετάσεις ή μέτρα προληπτικής φροντίδας.
Μπορεί η ορμονική αντισύλληψη να επηρεάσει την εμφάνιση ενδοπορικών θηλωμάτων;
Η ορμονική αντισύλληψη, όπως η χρήση προγεστατικών ορμονικών, μπορεί να επηρεάσει την εμφάνιση ενδοπορικών θηλωμάτων. Οι ορμονικές θεραπείες μπορούν να επηρεάσουν την ισορροπία των ορμονών στον μαστό και να προκαλέσουν αυξημένη πυκνότητα του μαστού, η οποία μπορεί να σχετίζεται με την εμφάνιση ενδοπορικών θηλωμάτων.
Ειδικότερα, η χρήση προγεστατικών ορμονικών, όπως οι προγεστατίνες και οι συνδυασμένες προγεστογόνες, μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο εμφάνισης ενδοπορικών θηλωμάτων. Ωστόσο, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η αύξηση του κινδύνου είναι συνήθως μικρή και η πλειονότητα των γυναικών που χρησιμοποιούν ορμονική αντισύλληψη δεν αναπτύσσουν ενδοπορικά θηλώματα.
Εάν λαμβάνετε ορμονική αντισύλληψη και έχετε ανησυχίες σχετικά με την εμφάνιση ενδοπορικών θηλωμάτων, συνιστάται να συζητήσετε τις ανησυχίες σας με τον γιατρό σας, ο οποίος θα μπορέσει να σας παρέχει περαιτέρω πληροφορίες και καθοδήγηση.
Πόσο συχνά πρέπει να ελέγχονται τα ενδοπορικά θηλώματα;
Ο συνιστώμενος ρυθμός ελέγχου των ενδοπορικών θηλωμάτων μπορεί να διαφέρει ανάλογα με τις συστάσεις των ιατρικών επιτροπών και τις ατομικές παραμέτρους κάθε ασθενούς. Ωστόσο, κάποιες γενικές κατευθυντήριες γραμμές για τον έλεγχο των ενδοπορικών θηλωμάτων είναι οι εξής:
- Αυτοεξέταση του μαστού: Οι γυναίκες πρέπει να εκτελούν αυτοεξέταση του μαστού μηνιαίως. Αυτή η αυτοεξέταση βοηθά στην αναγνώριση οποιωνδήποτε αλλαγών ή ανωμαλιών στο μαστό που ενδέχεται να απαιτούν περαιτέρω εξέταση.
- Κλινική εξέταση: Συνήθως, η γυναίκα πρέπει να υποβάλλεται σε κλινική εξέταση του μαστού από ειδικό γιατρό ή γυναικολόγο μία φορά ετησίως. Κατά τη διάρκεια της εξέτασης, ο γιατρός ελέγχει το μαστό για τυχόν αλλαγές ή ανωμαλίες.
- Μαστογραφία: Η μαστογραφία είναι μια ειδική ακτινολογική εξέταση του μαστού που μπορεί να βοηθήσει στην ανίχνευση ενδοπορικών θηλωμάτων και άλλων αλλαγών. Ο συνιστώμενος ρυθμός για την πραγματοποίηση μαστογραφίας μπορεί να διαφέρει ανάλογα με την ηλικία και το ιστορικό κάθε γυναίκας, αλλά συνήθως προτείνεται κάθε 1-2 έτη ή ανάλογα με τις οδηγίες του γιατρού.
Είναι σημαντικό να συζητήσετε με τον γιατρό σας για τον συνιστώμενο ρυθμό ελέγχου των ενδοπορικών θηλωμάτων, καθώς αυτός μπορεί να προσαρμοστεί ανάλογα με τις ατομικές σας ανάγκες και παράγοντες κινδύνου.
