Υπάρχουν περιπτώσεις που πρέπει να γίνει χειρουργική βιοψία μαστού, ακόμα και εάν έχει προηγηθεί απλή βιοψία, βιοψία καθοδηγούμενη από υπέρηχο ή και βιοψία με μαμοτόμο. Σε αυτές τις περιπτώσεις, ο παθολογοανατόμος δεν μπορεί να δώσει σαφές διαγνωστικό αποτέλεσμα ή έχει διαπιστώσει μία βλάβη, η οποία πρέπει να αφαιρεθεί ολικά, ώστε να είναι δυνατή η τελική ιστολογική ταυτοποίηση. Υπάρχουν και άλλες περιπτώσεις, όπως για παράδειγμα η ύπαρξη ύποπτων επασβεστώσεων πολύ κοντά στον μείζονα θωρακικό μυ ή πολύ κοντά στη θηλή-θηλαία άλω, όπου μια βιοψία στον μαμοτόμο δεν είναι εφικτή, γιατί θα τραυμάτιζε τον μυ ή τη θηλή και το δέρμα. Στις περιπτώσεις αυτές τοποθετείται συρμάτινος οδηγός, είτε μέσω υπερήχου (αν η αλλοίωση φαίνεται υπερηχογραφικά), είτε με τη βοήθεια της μαστογραφίας (όγκος ή επασβεστώσεις ή άτυπη σκίαση ή ακτινολογική διαταραχή του παρεγχύματος χωρίς αντίστοιχο υπερηχογραφικό εύρημα). Ο συρμάτινος αυτός οδηγός, έχει ένα άγκιστρο στο άκρο που εισέρχεται στον όγκο ή στην περιοχή των επασβεστώσεων και βοηθά τον χειρουργό στον εντοπισμό τους. Μετά την χειρουργική αφαίρεση του παρασκευάσματος εκτομής, γίνεται διεγχειρητικό υπερηχογράφημα ή μαστογραφία παρασκευάσματος, ώστε να επιβεβαιωθεί η αφαίρεση της αλλοίωσης ή των μικρο-επασβεστώσεων.