Αποτιτανώσεις Επασβεστώσεις

Επασβεστώσεις – Αποτιτανώσεις

Οι επασβεστώσεις (λέγονται και αποτιτανώσεις)χωρίζονται στις μικρο-επασβεστώσεις και στις μάκρο-επασβεστώσεις. Η διαφοροποίηση αυτή γίνεται με βάση το μέγεθός τους. Ως μικρο-επασβεστώσεις ορίζονται όταν έχουν μέγεθος κάτω από 0,5 χιλιοστά.

Επιπρόσθετα, υπάρχει μια σημαντική διαφοροποίηση ως προς τη σημασία των επασβεστώσεων. Η μάκρο-επασβεστώσεις εκπροσωπούν ως επί το πλείστον καλοήθη ευρήματα, ενώ οι μίκρο-επασβεστώσεις συναντώνται τόσο σε καλοήθεις όσο και σε κακοήθεις ασθένειες του μαστού. Για παράδειγμα, τα καρκινικά κύτταρα σε έναν όγκο μαστού μετά τη νέκρωσή τους  αποθηκεύουν ασβέστιο, μεταπίπτοντας σε επασβεστώσεις.

Διάγνωση

Η διάγνωση των αποτιτανώσεων γίνεται με την μαστογραφία, είτε  την προληπτική, είτε κατά τις απεικονιστικές εξετάσεις ενός όγκου του μαστού. Στη μαστογραφία περιγράφονται σαν μικρές κουκίδες, οι οποίες μπορεί να είναι διάσπαρτες ή ομαδοποιημένες. Η κατηγοριοποίησή τους γίνεται με βάση τον αριθμό, το σχήμα (μορφολογία) και την κατανομή τους.

Στο 80% των περιπτώσεων οι αποτιτανώσεις είναι καλοήθεις. Όταν όμως είναι ομαδοποιημένες και έχουν τη μορφή συγκεκριμένων γραμμάτων της αλφαβήτου (Χ, Υ, Ζ, V, W), τότε η πιθανότητα κακοήθειας αυξάνεται μέχρι και 95%. Ο καρκίνος του μαστού συνδέεται με την ύπαρξη επασβεστώσεων (40-70% των περιπτώσεων).

Στις πληθυσμιακές έρευνες (screening), το 50-70% των μικρών καρκινωμάτων διαγιγνώσκεται μόνο επειδή συνδέονται με μικρο-αποτιτανώσεις. Το 90% των μη διηθητικών πορογενών καρκίνων (DCIS, ductal carcinoma in situ) διαγιγνώσκεται μόνο εξαιτίας των επασβεστώσεων.

Θεραπεία

Στις καλοήθεις μικρο-αποτιτανώσεις (π.χ. στην ινοκυστική μαστοπάθεια) δεν χρειάζεται καμία θεραπεία. Εάν, όμως, υπάρχει υπόνοια κακοήθειας, τότε είναι επιβεβλημένη η βιοψία. Εάν υπάρχει αντιστοιχία σε άλλες απεικονιστικές τεχνικές, όπως στον υπέρηχο, τότε η βιοψία των αποτιτανώσεων μπορεί να γίνει με κόπτουσα βελόνα, με υπερηχογραφικό έλεγχο και τοπική αναισθησία στο ιατρείο.

Εάν οι αποτιτανώσεις φαίνονται μόνο στη μαστογραφία, τότε η βιοψία μπορεί να πραγματοποιηθεί με μαμοτόμο και τοπική αναισθησία σε κλινική ή ραδιολογικό ιατρείο. Το τμήμα του ιστού που αφαιρείται με τον μαμοτόμο είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που αφαιρείται με την κόπτουσα βελόνα και η πιθανότητα αιματώματος είναι μεγαλύτερη.

Σε περίπτωση που δε μπορεί να γίνει βιοψία, είτε με μαμοτόμο είτε με κόπτουσα βελόνα, τότε θα πρέπει να γίνει χειρουργική αφαίρεση των αποτιτανώσεων κατόπιν τοποθέτησης ειδικού σύρματος, το οποίο καθοδηγεί τον χειρουργό να εντοπίσει και να αφαιρέσει την περιοχή με τις επασβεστώσεις.